เตรียมดอกไม้ให้เธอพร้อมกับเค้กก้อนโตในวันเกิดของเธอ
 คนที่เราไกลกันมีหนึ่งคำว่ารักอยากให้เธอได้ฟังจะกี่ปี
ก็ยังหวั่นยังไม่เคยกล้าพูดเลย
เกิดแปลกๆยังไงเหมือนฉันลืมบางอย่างคิดมันไปกี่ครั้งยังฉันยังไม่อาจรู้
แอบหวั่นๆในใจเมื่อได้พบเจอเธอพอได้เห็นหน้าเธอมันไม่ใช่เลย

วันเดียวทำให้ฉันรู้ครั้งที่แล้วยังจำมันได้ดี
มาคราวนี้ทำงานจนหลงวัน
คนดียกโทษให้ฉันให้อภัยกับคนๆนี้ที่รักเธอ
จากวันนี้ทุกวันเกิดเธอจะมีฉันกราบตรงเท้าเธอ

ตลอดไปต่อไปทุกปีไม่มีแล้วบางคนที่ชอบหลงลืม
เธอมองพูดไปยิ้มไปแค่บางคำวันเกิดฉันเองวันที่เธอไม่ลืม
 เธอยังจำทุกปีนั่นเป็นวันที่ฉันรู้ดี ว่าเป็นวันที่เธอให้กำเนิดฉัน